Mijn oog viel op een advertentie met iconen van tenten waardoor mijn zininromanticituigen werden aangeslingerd. Dagdromend over de jeugdvakanties met mijn beste vriendinnetje in een krap tentje, zij lezend, ik luisterend met mijn ogen dicht naar het ritme der natuur, plande ik wat expositiebezoeken in.
Het werd een reis door het halve land van tentoonstelling naar tentoonstelling. Een inspiratieboost waar ik waarschijnlijk een half jaar op zou kunnen teren, fantaseren, verhalen en vertalen. Een van de hoogtepunten van de reis waren de oergevoelige tenten met hedendaagse reflecties in en rond kasteel Het Nijenhuis. Met de weergoden als regisseurs van mijn ontdekkingsreis.
Wandelend door de kasteeltuin werd ik meerdere malen verrast door vrolijk ogende bouwwerken, wapperende draagvlaggen en coconvormige bouwsels. Alle wisten wel een glimlach te ontluiken. Ik was verwonderd van het hoge Alice-in-Wonderlandgehalte waarin de schuilplaatsen opgesteld waren. Af en toe werd ik aangetrokken door een met bladeren overdekte laan of een boom die zijn wortel uitstak en leek te zeggen: kom maar even zitten en geniet van mij en mijn familie. Ik ben ingegaan op zo’n uitnodiging toen het spontaan begon te stortregenen. Onder een immense boom sta je dan veilig. Droog blijvend met uitzondering van af en toe een grote druppel die uiteenspat op je neus. Deze druppels zorgen er normaal gesproken voor dat het tapijt genoeg gevoed wordt. Het tapijt van groenst groen dat mijn teenslippers koestert tijdens deze waterval. Op zo’n moment was de romanticus in mij er toch van overtuigd dat de natuur de mooiste schuilplekken biedt. De tentoonstelling is erg leuk, maar de hoosbui heeft deze dag een gouden regenboograndje gegeven.
SHELTER was de zomerexpositie van Museum de Fundatie in Kasteel het Nijenhuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten